Навошта Мінску новы спальны раён ў 30 кіламетрах ад кальцавой?

Афіцыйная логіка такая: і Мінск не гумовы, і хопіць ужо сталіцы расці, вымываючы з рэгіёнаў маладыя і дынамічныя кадры. Але далей гэтая логіка здзяйсняе нечаканы кульбіт: спыніць рост павінна чамусьці не паляпшэнне якасці жыцця ў рэгіёнах, адкуль бягуць гэтыя лепшыя кадры, а развіццё гарадоў-спадарожнікаў сталіцы.

Выкажам здагадку, спадарожнік патрэбен проста для зніжэння ўзроўню ціску на інфраструктуру сталіцы. У ідэале гэта павінен быць населены пункт, дзе людзі хочуць жыць і працаваць. А ў сталіцу жыхары спадарожніка могуць ездзіць для задавальнення культурных патрэбаў. Але - Смалявічы не тое месца, дзе мінчане хацелі б і жыць, і працаваць. За дзесяць гадоў тут пабудавалі ў чыстым полі некалькі жылых панелек, абавязалі сталіцу суфінансаваць інфраструктуру, а архітэктараў - прыдумаць новы генплан горада. Але ні інфраструктура, ні - самае галоўнае - працоўныя месцы не з'явіліся.

Нельга сказаць, што гэтага наверсе зусім не разумеюць. У 2014-м нават разважалі, а не вынесці Ці ў Смалявічы якія-небудзь міністэрства, навукова-практычныя цэнтры і вытворчасці. Не выйшла. Дык дзе працаваць новым смалявічане? «Развіццё Смалявічаў будзе цесна звязана з Кітайска-беларускім індустрыяльным паркам, першая чарга якога створыць каля 25 тысяч працоўных месцаў», - распавялі ў 2016-м....

Гэты рапарт гучаў бы абнадзейлівае, калі б не некалькі але. Смалявічы не ў пешай даступнасці ад кітайскага тэхнапарку. У самым «Вялікім камені» у бліжэйшыя гады абяцаюць пабудаваць жыллё для 10 тысяч сваіх работнікаў. Мала таго, на Калодзішчанскай палігоне (а гэта значна бліжэй да «Вялікаму каменю», чым Смалявічы) запланаваны новы раён сталіцы (яго адзін час звалі Нотынгем) на 50-60 тысяч жыхароў, дзе ў 2021-м пачнуць будаваць першы дом.

Тым не менш праграма не мяняецца: у Смалявічах будзе будавацца жыллё для мінчукоў-чаргавікоў. Сітуацыя - як у планаванні дарожак: спачатку кладуць плітку там, дзе гэта прыгожа выглядае на плане, а потым народ пратоптваць сцежкі там, дзе яму зручна хадзіць. Толькі маштабы выдаткаў несупаставімыя.

І да аналогіі з народнымі сцежкамі: людзі самі, рублём, галасуюць за прыгарад сталіцы. Тыя ж Бараўляны, Калодзішчы, Сеніца, Шчомысліца, Фаніпаль. Гэта рэальныя, а не міфічныя спадарожнікі Мінска. Людзі селяцца там добраахвотна, будуюцца за свой кошт. У тым жа Фаніпалі ёсць «Штадлер» з добрымі заробкамі, ёсць харчовае вытворчасць. У Калодзішчах размяшчаюць свае вытворчасці прыватнікі. Сеніца, Шчомысліца, Бараўляны, Копішча - пара прызнаць - сталі фактычнымі спальнымі мікрараёнамі Мінска, проста за кальцавой. Ўчасткі там стаяць, як кватэры ў Мінску, але карыстаюцца вялікім попытам.

За Смалявічы сваім рублём не галасуюць - млявыя зямельныя аўкцыёны па ўчастках пад прыватныя дамы таго відавочнае доказ. Дык навошта ўпірацца і напружваць бюджэт Мінска?

Чула меркаванне, што ў Смалявічах «малакаштоўная» (у адрозненне ад зямлі ў МКАД) зямля, танным запланавана будаўніцтва - туды можна "выселіць" самых малазабяспечаных чаргавікоў і такім чынам прадэманстраваць, што сацпадтрымка ў краіне існуе. Для пачатку ацанілі попыт. Прапанавалі людзям з дзяржпадтрымкай (калі па законе пакладзена) або без пабудавацца ў 192-кватэрным доме па кошце каля 615 даляраў за квадратны метр. Запісалася 1,5 тысячы чалавек. 18 снежня выйшаў указ: дамы для чаргавікоў у спадарожніках будуць будавацца з дзяржпадтрымкай, прычым дзяржпадтрымка не залежыць ад даты пастаноўкі на ўлік. Гэта значыць, старт пераезду ў Смалявічы малазабяспечаных чаргавікоў афіцыйна абвешчаны.

А бо арганічнае стварэнне спадарожніка магчыма. У ЗША і Германіі офісы большасці буйных фармокомпаний, фінансавых і айтикомпаний, высокатэхналагічныя прадпрыемствы размяшчаюцца ў гадзіне язды ад буйных гарадоў. Населеныя пункты побач прырастаюць жыллём і інфраструктурай. Для Смалявічаў даўно варта было б выкарыстаць гэты вопыт, з 2009-га прапаноўваць высокатэхналагічным кампаніям размясціць там офісы і вытворчасці на самых далікатных умовах. Не ствараць новую Каменную Горку з нуля ў 30 кіламетрах ад кальцавой. Не выкладаць дарагой пліткай там, дзе пакуль ніхто не хоча хадзіць.

Інфармацыя ўзятая з адкрытага доступу TUT.by